Ο πληθυσμός που κατοικεί σε αυτό το βιβλίο: Άντρες, γυναίκες, μητέρες, παιδιά. Έγκλειστοι, αποστερημένοι, κομματιασμένοι, τυφλοί. Έρμαια, με μόνο έρμα τους μια βίαιη θέρμη. Παρασύρονται σαν το πλαγκτόν της θάλασσας από αόρατα ρεύματα και δυνάμεις που τους ξεπερνούν. Μα κάποια στιγμή, προχωρούν σχεδόν ανυποψίαστοι από το σκότος της ασφυξίας προς τη λάμψη μιας ελευθερίας, και μαζί και μόνοι. Ύστερα παίρνουν πάλι φόρα και ετοιμάζονται για αναγκαστική απογείωση. Θα φάνε ή θα φαγωθούν.

Παράδοξες ιστορίες κανιβαλικής τρυφερότητας για "καθημερινούς" ανθρώπους που συναντούν, στη στροφή του δρόμου, το θαύμα που τους αναλογεί. Απροσδόκητες αφηγήσεις για τις αστείες και τις δραματικές μεταμορφώσεις της ταυτότητας, αλλά και για τις σχέσεις εξουσίας και αλληλεξάρτησης μες στον κλοιό μιας οικογένειας ή μιας κοινωνίας ολόκληρης. Ευφάνταστες παραλλαγές πάνω στη σκληρή αναζήτηση της επαφής και της ένωσης, μέσα σε έναν ρευστό και μεταβαλλόμενο κόσμο, όλο και πιο αποσπασματικό, σπασμένο, θρυμματισμένο.

Στο "Πλαγκτόν: οι ιστορίες" συγκεντρώνεται σε ενιαίο τόμο η ώς τώρα πεζογραφική εκφορά του Βασίλη Αμανατίδη (όλα τα διηγήματά του, γραμμένα την τελευταία εικοσαετία), και συστεγάζονται -κατά τόπους αναθεωρημένες- οι ιστορίες των βιβλίων του "Ο σκύλος της Χάρυβδης" (2008) και "Μη με φας" (2005), με την προσθήκη επτά αδημοσίευτων ή καινούριων ιστοριών. Ενοποιημένη και τελική επανέκδοση -με συγγραφικό επίμετρο- ενός ολιστικού κόσμου με υβριδική αντίληψη για την καθαρή λογοτεχνία.